Lot balonem

W grudniu 1783 r. J. Charles i A. Robert odbyli na balonie wypełnionym wodorem dwugodzinny wolny przelot, O tym, że wodór jest lżejszy od powietrza w świecie naukowym wiedziano już znacznie wcześniej. Szybki postęp w rozwijaniu lotów balonowych wywołał więc zrozumiały wzrost zainteresowania sprawami aeronautyki w całej Europie. Następne lata przynosiły coraz nowsze osiągnięcia w tej dziedzinie. Już bowiem w roku 1784 miały miejsce następujące wydarzenia: w styczniu wzniósł się w Lyonie balon cieplny z 7 osobami na pokładzie, we wrześniu zaś bracia Robert i C. Hułlin dokonali prawdziwie rewelacyjnego wyczynu, a mianowicie w czasie 6 godzin i 40 minut przelecieli balonem trasę o długości 186 km. O dużej popularności tych nadzwyczajnych, jak na owe czasy, wyczynów świadczy fakt, że już w 1789 r. dokonano pierwszych wzlotów w Warszawie. Podróżnik i literat J. Potocki w towarzystwie J. Blancharda, w obecności tłumów zebranych u zbiegu ul. Senatorskiej i Krakowskiego Przedmieścia, dokonał udanego wzlotu na balonie wodorowym. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej udoskonalono budowę balonów, a w lotach na nich uzyskiwano poważne sukcesy. Świadczą o tym dalekie przeloty, o długościach nie zawsze osiągalnych w czasach obecnych (w 1836 r. uzyskano przelot o długości 600 km).